Bij de Wet van Polariteit wordt er van tegengestelden gesproken, bijv. dag en nacht, hoog en laag, warm en koud zijn tegengestelde van elkaar. Polariteit is het verschil in richting en vertegenwoordigt de twee uitersten van één ding. Je zou ook kunnen zeggen dat het twee uitersten zijn van hetzelfde ding, goed en kwaad slechts twee uitersten zijn van dezelfde emotie, ondanks hun uitersten zijn beide onafscheidelijk van elkaar. Zonder deze uitersten of tegengestelde polen kan er geen ervaring zijn, hoog heeft alleen betekenis als er ook laag aanwezig is, warm heeft alleen betekenis als er ook koud aanwezig is, dit is de wereld van subjectieve relatieve dualiteit. Waar warm begint en koud eindigt hang af van de perceptie van de persoon, zo ook voor vreugde en verdriet, waarbij de persoon zelf de norm is, het is niet mogelijk om aan te geven waar het ene ophoudt en de andere begint. Vanuit het Universum is hier geen enkel oordeel. Het zijn onze gedachten en emoties die hier wat van vinden en zorgen voor creatie. Om het te begrijpen is het voorstellen van een slingerbeweging helpend, de twee uitersten geeft het volledige bereik van de slinger weer. Ieder mens heeft zijn eigen (diepe) overtuigingen bijv. afkeuring, dit maakt dat de slinger ergens in het gebied van afkeuring staat, de persoon heeft nu de mogelijkheid door gebruik te maken van zijn wil, gedachten, emoties en daden in het tegenovergestelde gebied te komen namelijk goedkeuring. Beide zijn overtuigingen van beide kanten van de slinger en levert uiteindelijk ook weer afkeuring op. Om minder van beide uitersten te ervaren is het doel om met onze gedachten en emoties in het midden te blijven, meer van aanschouwen. Ik moet dan altijd denken aan de serie Star trek, waar Tuvoc een Vulcan bekend staat om complete beheersing van zijn emoties, dit lijkt mij behoorlijk saai en is ook niet de bedoeling. Het is de bedoeling bewustzijn te ontwikkelen door middel van de ervaring die de slingerbeweging tussen de twee uitersten oplevert. Tot dat de persoon de wens heeft geen uitersten meer te ervaren en probeert dat de slinger in het midden blijft, het midden is altijd meer bewustzijn op het pad naar Meesterschap. Met bewustzijn wordt hier bedoeld inzicht door ervaring. In de praktijk zal het zo zijn dat je bij de uitersten van de slinger de ervaring hebt, en hierdoor inzicht krijgt, dit inzicht levert door de ervaring weer inzicht op enz. totdat de slinger zoals al eerder gezegd in het midden staat. In het geval van goedkeuring en afkeuring zal het midden zijn dat je kan Zijn, zonder afkeuring en goedkeuring. Voorbeelden van het midden bij de volgende uitersten van de slinger zijn,
Twee uitersten, arm en rijk, het midden of bewustzijn is genoeg is voldoende.
Twee uitersten, eenzaamheid en samen het midden of bewustzijn is Zijn.
Twee uitersten. Liefde en haat het midden is onvoorwaardelijk.
Zo zie je dat uiteindelijk afhankelijk van de persoon, de Wet van Polariteit ons tegenstellingen laat ervaren en we de keuze hebben hoe we hier mee omgaan en als we minder uitersten willen ervaren kan dat alleen door ons bewustzijn te vergroten, keuzes die dan gemaakt worden zijn voor het hoogste goed van iedereen.
In Het licht zal je bevrijden (N. Milanovich & S. McCune, 2017) zegt het volgende, de Wet van Polariteit beschouwt een voorwerp of conditie op zichzelf, als losstaand van andere objecten of condities. Zo kan bijvoorbeeld op een continuüm ‘liefde’ niet worden gerelateerd aan ‘winter’, omdat deze condities zich op verschillende vlakken bevinden, of verwijzen naar verschillende categorieën, objecten of relaties. Als we nadenken over deze condities of voorwerpen die zich op hetzelfde continuüm bevinden, komen we er al snel achter dat het over subjectieve waarneming gaat. Op welk moment verandert water van warm in koud, of wanneer wordt de zomer winter? Tegengestelde zijn de beide uitersten van een dezelfde ding. Het verschil ligt gewoon in de mate waarin we iedere pool waarnemen die zich op hetzelfde continuüm bevindt.